Teacher Dani

Wat een lange vlucht... Ik ben in totaal 18u onderweg geweest waarvan ik 15u heb gevlogen. Dit was voor mij op verschillende vlakken een grote uitdaging. Ik sta vooral bekend op vlak van:

• Niet zelfstandig een vlucht kunnen boeken
• Niet zelfstandig mijn vlucht kunnen vinden
• Niet zelfstandig overstappen (NOG NOOIT GEDAAN!)
• STRESSEN STRESSEN en eeuhm... ooh ja STRESSEN 😊

Maar ik ben ondanks de stress heelhuids toegekomen in Tanzania. Ik heb denk ik een nieuwe liefde ontdekt! Want wat vind ik Tanzania een mooi, warm en groen land. De mensen zijn hier heel vriendelijk en zijn echt harde werkers (zeker als het om landbouw een veeteelt gaat).

De eerste week was tot nu toe de meeste indrukwekkende week. Lieven (mijn contactpersoon vanuit Tanzania) heeft mij warm en vriendelijk ontvangen. Hij gaf mij een korte geschiedenisles over hoe Tanzania is ontstaan en vertelde me dat er wel meer dan 120 stammen in Tanzania rondlopen. De meest gekende stam is de Maasai. Verdere uitleg over deze stam geef ik nog wel eens in een ander bericht weer 😊 Het belangrijkste is dat jullie moeten weten dat deze bevolking leeft volgens hun geloof. Dit houdt in dat ze denken dat het vee een geschenk is en dat zij over hen horen te heersen. Vee is hun letterlijk en figuurlijk hun alles! Daarnaast is het bij de Maasai ook belangrijk dat een man meerdere vrouwen heeft. De gelukzakken (MOPJE!) 😊

De maatschappij is hier niet echt zo verschillend met België. Ik merk heel veel gelijkenissen op. De mensen spreken allemaal dezelfde taal (nl Kiswahili), ze dragen kleren, ze praten met elkaar, ze betalen vooral met cash geld en ze doen alles om centjes te kunnen verdienen. Dit zijn toch al een aantal mooie voorbeelden die aantonen dat Tanzania op België lijkt hé 😉

Maar op sommige vlakken zit de maatschappij hier wel wat anders in elkaar. De vrouwen dragen felle kleuren en vinden het niet erg wanneer mannen naar hen fluiten. Dit heb ik nagevraagd bij verschillende kennissen zoals Rose, Hamida (huisvrouw), Pendo (leerkracht), Bertha en Nemama (leerkacht). Bij ons is dit wel niet helemaal het geval, maar het dragen van felle kleren doen wij af en toe ook wel eens!

Er wordt van de leerkrachten verwacht er altijd heel "chick" uit te zien. Beeld je maar in dat ik daar wel mooi stond met mijn korte schort, een witte t-shirt en sneakers. De directeur gaf subtiel en vriendelijk aan om misschien eens te gaan shoppen. Diezelfde dag is hij met mij nieuwe broeken en hemdjes gaan kopen! Hoe tof is dat! De reden waarom wij formeel gekleed moeten zijn, is om een voorbeeld te zijn voor de leerlingen. Er mogen dus ook geen felle woorden ( zoals COOL, AMAZING, MEN, BELGIUM) op je hemden/pullen staan.

Wanneer ik in het vliegtuig, boven Tanzania, aan het vliegen was. Zag ik steeds één kleur dat maar keer op keer op keer op keer op keer op keer lang mijn ogen voorbij kwam... Jaja! GROEN GROEN GROEN. Zo mooi om te zien hoeveel groen er is in dit land. De bevolking is heel actief bezig met landbouw en veeteelt. Dit komt ook omdat het hier heel veel regent maar ook heel veel zon is. Dit is wat Rose tegen mij zei: "Wait, is there snow in Belgium? I have never seen or felt real snow". In Tanzania is er volgens Rose en Headmaster Loti (de directeur van de Monduli Valley School) nog nooit sneeuw gevallen in Tanzania. Ik was echt verbaasd...

De kleuters zijn hier super! Natuurlijk zijn ze niet altijd even braaf, maar dat zijn ze in België ook niet hé 😉 In de kleuterklas leren de kinderen al de letters van het alfabet al schrijven en lezen. Inderdaad... huh? Helemaal niet zoals bij ons. Maar ik zie vooruitgang bij de kleuters! Ze leren zelf al de verschillende cijfers benoemen, herkennen en schrijven door herhalend liedjes te zingen met behulp van prenten. Zoals bv: "Number one, number one, where are you? Ijaja ijaja! How do you do?" De leerlingen spreken ons ook altijd aan met 'Teacher' en niet met onze naam. Dit is een vorm van respect en wordt hen al aangeleerd sinds de 'babyclass' (kleuterklas). Mijn begeleiders heten Teacher Bertha en Teacher Nemama. Zij en al de andere 'Teachers' spreken mij aan met Teacher Dani.

Tijdens het weekend werd ik onder de vleugels genomen van mijn directeur (Mr. Loti) en de assistent/accountent Rose. Zij brachten mij met de bodaboda (motortaxi) naar Monduli Juu. De rit met de bodaboda alleen al, was fantastisch! Zoveel groen, echt wonderbaarlijk om te zien hoeveel natuur er hier is 😊 Ik voelde me zo vrij op de bodaboda (geen helm, beschermende kleren, niet echt regels die je moet toepassen, gsm enzo is toegestaan....) 😊

Monduli Juu is een markt die er elke zaterdag is. Hier komen verschillende stammen naartoe (vooral Maasai) om hun voedsel, kleren, souvenirs te verkopen. Deze worden allemaal gedragen door de ezels. Het was in het begin wel even slikken om te zien hoeveel gewicht dat de dieren moeten dragen... In Monduli Juu heb ik met Rose verschillende gesprekken gehad. Ik ben haar echt dankbaar voor dit open gesprek rond vrouwelijke genitale verminking, besnijdenis bij de mannen, de rol van de man en vrouw in het huis enzo... Dit gaf mij al een andere kijk op de verschillende stammen die er zijn 😊 (positieve zin).

Na het bezoeken van de markt zijn we wat gaan rondwandelen in de omgeving. Toen zag ik met mijn eigen ogen het proces van hoe geitenvlees gemaakt word. Ja, ja, het volledige proces. Nadien kocht Mr. Loti zelf een zak geitenvlees voor Rose en mij en hebben we van dit vlees samen kunnen genieten. Ze vonden het vreemd en grappig dat ik het niet gewoon ben om het proces van vlees te zien. Zij vonden het ook raar om te horen dat wij dit vlees in de winkel mooi verpakt kunnen kopen 😊