Majirani Zangu

Ik ben vandaag eens uit mijn schulp gekropen! Ik heb besloten om de buren eens te gaan bezoeken en kennis te maken met de mensen die daar leven 😊 Ik stond in het begin toch wel wat te trillen op mijn benen hoor. Dit was voor mij een stap uit mijn comfort-zone. Ik zou dit in België nooit gedaan hebben denk ik. Maar omdat ik echt wil weten hoe de mensen hier leven, leek het mij wel een vernieuwende uitdaging. (Mijn buren = Majirani Zangu)

Om naar het huis te wandelen zijn er ook geen straten die ik moet oversteken of dergelijke. Gewoon even de berg afwandelen en ik kon zonder probleem hun omgeving/privacy binnen stappen zonder aan te kloppen/bellen. Er is namelijk ook geen deur of dergelijke want hun huis bestaat namelijk uit verschillende stukken!

Ik werd door de huisvrouw heel vriendelijk ontvangen! Ik probeerde mij zo goed mogelijk in het Kiswahili voor te stellen. Gelukkig zag ik Marcelina en Paulo, zij stappen met mij in de ochtend meestal mee de berg af. Ze hielpen mij om me voor te stellen aan de huisvrouw.

Marcelina was op dat ogenblik de huisvrouw aan het helpen met de was. Ik vroeg of ik haar mocht helpen en dit was geen probleem 😊 Nadien brachten ze mij naar een deel van hun huis (dit was gemaakt uit enkel houten balken en als dak ijzeren dakplaten), dit was de keuken en daarnaast was er een bed. Het leek dat ze niet zoveel geld hadden, ze droegen versleten kleren en omdat het regende droegen sommige van hen laarzen. De anderen droegen slippers 😊

Nadien brachten de kinderen mij naar de living. Dit was een gezellig klein plekje waar ik een plaats mocht uitkiezen. Hier heb ik het hele gezin leren kennen (dacht ik), namelijk Marcelina (11 jaar), Paulo (10 jaar) , Fanuel (8jaar) , Elisha (5 jaar) en Christian (3 jaar). We hadden het heel gezellig, we dansten samen, we maakten gekke video's, ze hebben mij hun hele woonst laten zien, ik heb hun koe mogen aaien. Het was echt heel gastvrij van de kinderen 😊

Nadien bracht de huisvrouw mij opeens eten. Makenda (bonen en maïs). Maar het was zo'n groot bord dat ik vroeg of de kinderen mee wouden eten. Nadien ging ik met de kinderen een zak maïs wegbrengen om te verkopen. Marcelina droeg de zak helemaal alleen... Ik was echt verbaasd! Ik heb haar af en toe eens geholpen 😉 Onderweg zijn we Andrew nog tegengekomen en ging hij gewoon mee.

Onderweg zijn we gestopt aan een rivier. Deze rivier komt van het woud waar de wilde dieren leven zoals bv de apen. Ik vond dit echt prachtig! We zijn er even gestopt om ons te wassen, want we waren vuil door de modderige wegen. Toen we eindelijk aangekomen waren, was de winkel jammer genoeg dicht. We zijn daar nog even gebleven en gelukkig maar! Ik heb een wilde "kima" gezien 😊 Een aap beste vrienden! Ergens was ik dolgelukkig. Ik ken apen wel, maar om het hier te zien, gewoon in de omgeving waar mensen wonen, op zo een prachtige plek. Het voelde anders aan!

Nadien zijn we samen teruggekeerd en heb ik ook nog kennis kunnen maken met de mama van de kinderen. Ik wist niet meer hoe ik haar naam moest vragen dus dat kan ik jullie niet vertellen. Marcelina heeft ook nog een oudere broer. Hij was druk bezig met hout kappen, dus besloot ik om hem niet te storen.

Ik vond dit alleszins een zeer boeiende en verrijkende dag! Hopelijk kunnen jullie meegenieten dankzij de foto's 😉

Groetjes Daan