It is not as easy as it looks...

04-03-2020

Graag wil ik toch wel even iets kwijt aan jullie. Ik krijg het gevoel dat mensen denken dat dit een vakantie voor mij is. Dit is het niet hoor! De medestudenten en ik worden ondergedompeld in een totaal andere cultuur, ander leven, andere omgeving, andere mensen, andere taal, ander onderwijs... Ik kan zo best nog wel even blijven doorgaan 😊Vergeet niet dat wij ook nog lesgeven in de klas en projecten uit voeren in de school. Wij krijgen doorheen onze dagen continu nieuwe indrukken binnen en deze 'moeten' wij verwerken.

Op zich heb ik het hier goed! Ik ben blij met het huis waarin ik woon (met zijn werkpunten hier en daar), mijn stageplaats en hoe ik behandeld word door anderen. Maar het is voor mij heel zwaar om te zien hoe de mensen hier leven! Wij hebben eigenlijk echt een luxueus leven in België. Ik zou meer tijd nodig hebben om te kunnen leven zoals de mensen dat hier doen.

Ik denk ondertussen de cultuurshock al verwerkt te hebben. Binnenkort start immers de zesde week en komt het einde steeds dichterbij ☹ Er zijn wel een aantal dingen waarvan ik geschrokken was en die mij bijgebleven zijn, zoals de manier waarop leerkrachten de leerlingen straffen (niet door extra huiswerk ofzo hoor...), de manier waarop een ouder zijn kind straft, met hoe weinig sommige gezinnen leven, hoe hard de mensen hier moeten werken maar toch vrijgevig zijn wanneer je op bezoek komt.

Ik heb al nachten gehad dat ik niet kon slapen omdat ik zoveel ervaringen heb gezien/meegemaakt, waarbij ik gewoon nog niet bij stil had gestaan. Het zijn soms ook hele kleine dingen zoals: "waarom lopen hier geen koppels hand in hand rond op straat? Waarom zie ik zoveel vervuiling rondom mij? Hoe kan het dat iedereen zoveel vertrouwen in elkaar heeft? "

Ondertussen voel ik dat het afscheid nemen dichter aan het komen is. Ik heb hier toch wel schrik voor! Ik wil niet weg. Ik voel mij hier vreemd genoeg 'thuis' en zou hier zo graag nog langer willen blijven. Ik krijg hier zoveel liefde van de kinderen en het voelt goed om te weten dat sommige kinderen nu verder staan in hun ontwikkeling dankzij mijn inbreng. Haha geen zorgen, ik kom terug naar België 😉 Wat een ommekeer in vergelijking met toen ik mijn valies aan het maken was... Bang, verdrietig, maar ergens ook wel benieuwd en enthousiast. Toch was het angst en verdriet mijn overheersende gevoelens.

Ik kijk er naar uit om ooit terug te komen naar hier. Dicht bij de muggen, de vele insecten die in het huis leven, de mensen die lachen, de bodaboda's, de daladala's... Ik weet het niet hoor. Het heeft zijn charme 😉

Boekje aan het voorlezen in de pre unit class :)
Boekje aan het voorlezen in de pre unit class :)
Daan Blykers - België
Alle rechten voorbehouden 2020
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin