En toen was corona in het land

Zoals ik al dacht is het coronavirus toch in Tanzania geraakt. Maandag kregen we dit nieuws te horen van Teacher Mozes. Hij gaf aan dat er een coronapatiënt opgenomen werd in Kilimanjaro. Op zich bracht dit mij niet onmiddellijk in paniek. De hele avond lang hebben mijn medestudenten en ik hierover gesprekken gevoerd. We zaten met heel veel vragen zonder een duidelijk antwoord ☹

Ook de kinderen op school spraken meer en meer over corona. Zij vroegen informatie rond de verspreiding in België. Het was niet altijd even makkelijk om hier een kant en klaar antwoord op te geven.

Op weg naar huis zagen we hoe het nieuws zich aan het verspreiden was. We hoorden verschillende mensen praten over corona terwijl ze met een duidelijke blik naar ons aan het kijken waren. Dit kan veel betekenen natuurlijk... Misschien keken ze gewoon net even om, of kwam net het corona onderwerp naar boven. In ieder geval kwam dit niet zo positief over.

De dag nadien stonden we met een onaangenaam gevoel op. De ochtend starten met zo een naar gevoel, voelt niet zo goed. Net toen we gingen starten met schilderen kregen we het nieuws! We worden sterk geadviseerd om terug te vliegen naar België. Mijn wereld stond letterlijk stil... Ik wou niet weg! Ik wou BLIJVEN. De tranen begonnen te vloeien wanneer we het nieuws aan het vertellen waren aan Mr. Loti ☹ Telkens wanneer de kinderen mij hierover aanspraken, kreeg ik het moeilijk.

Op deze manier afscheid nemen en je buitenlandse stage afronden is echt verschrikkelijk. We hebben echt geprobeerd om van onze dag te genieten. We proberen ons project zo goed mogelijk af te werken, maar toch...

Ondertussen zijn we onze nieuwe vluchten aan het boeken. We hebben wel wat schrik dat we misschien de grens niet over kunnen. De kans bestaat nog steeds dat onze vluchten geschrapt worden. Ik hou jullie zeker nog op de hoogte. Als het niet via de blog is, zal het via mijn instagram account gebeuren 😉